Zostera marina (Linnaeus)
Nederlandse naam:
Groot zeegras
Beschrijving:
Zeegrassen zijn hogere planten, met alles wat daar bijhoort. Zo hebben ze ook bloemen en wel onder water! In onze streken komen maar enkele soorten voor en het groot zeegras is de belangrijkste daarvan.
Deze plant heeft een wortelstok, dat wil zeggen, dat er in de grond een wortel zit, die voortdurend aangroeit in horizontale richting. Op bepaalde afstanden komen daar bladeren en bloeistengels uit. Zo wordt gemakkelijk een veld gevormd met zeegras planten. Eigenlijk net als bij gewoon gras dus. De bladen zijn smal en plat, en aan de top afgerond. Er is een nervenstructuur op te herkennen. Ze worden ca. 100 cm lang. De bloeistengels hebben een langwerpige kolf, waarin de bloemen allemaal aan dezelfde kant staan.
Voortplanting:
Er zijn mannelijke en vrouwelijke bloemen. De bevruchting vindt plaats via het water (op het land zou de wind, samen met insecten, voor de verspreiding van de zaadcellen zorgen). Een bevrucht zaadje komt in het water en drijft mee met de stroming. Het moet weer in vruchtbare aarde terechtkomen, wil het kunnen ontkiemen. Maar dat is nog vrij ingewikkeld. Onderzoekers zijn er al jaren mee bezig. Het lijkt erop, dat een zekere toevoer van zoet water in een bepaalde tijd van het jaar heel belangrijk is voor het wel of niet ontkiemen van de zaden.
Leefgebied:
In het intergetijdengebied en in ondiep water, met een zandige of zandig slibbige bodem. Bovendien is een zekere beschutting ook wel gunstig voor het zeegras.
Verspreiding:
Noordwest Europa en de Middellandse Zee.
Opmerking:
Er kwamen altijd al enkele soorten zeegras in Nederland voor. Het is zelfs lange tijd voor diverse doeleinden gevist (van matrassen tot dijkbekleding werd ervan gemaakt). Een ziekte in de jaren dertig maakte een einde aan de zeegrasvelden en dus ook de zeegrasvisserij en -industrie, in de Waddenzee. Na de afsluiting van de Grevelingen waren de omstandigheden daar kennelijk erg gunstig voor zeegras, want er ontstonden enorme velden. Met de bijbehorende levensgemeenschappen. Maar inmiddels zijn ze weer vrijwel verdwenen: er is weer iets veranderd in het meer.