Diadumene cincta Stephenson, 1925
Nederlandse naam:
Golfbrekeranemoon
Beschrijving:
Dit algemene anemoontje heeft een tamelijk rechte, en vrij gladde zuil van 3 tot 7 cm hoog en 0,5 tot 1,5 cm dik. De kleur is vaak een opvallend baksteenoranje, maar ook komen bruinere en blekere varianten voor. De tentakels, tot ca. 200 stuks, zijn vaak lichter van kleur dan de zuil. Witte ringen rond de tentakels bij de mondschijf, en donkere punten op de zuil komen soms voor. Bovendien maakt de zuil veelal een in de lengte gerimpelde indruk, maar dat komt meer, doordat je de inwendig verlopende lengtespieren vlak onder de huid kunt zien. Hij kan lijken op jonge zeeanjelier (Metridium senile ), als die nog niet zijn volledig ontwikkelde tentakelbossen heeft. Sommige tentakels hebben extra veel netelcellen en zijn verlengd. Dit zijn de zgn. vechttentakels (diadumn3.tif).
Voedsel:
Plankton en detritus. Wordt mogelijk zelf gegeten door de schar (Limanda limanda ), zeenaaktslakken en zeespinnen.
Voortplanting:
Deze anemoon gebruikt één van de drie bekende manieren van asexuele voortplanting. Hij snoert kleine stukjes af van de zuil, en die groeien vervolgens uit tot een volledig individu. Opvallend bij de diverse manieren van asexueel voortplanten is, dat de plaatsing van de tentakels en andere onderdelen van het dier onregelmatig is. Dat wordt door sommigen zelfs gebruikt als kenmerk.
Leefgebied:
Op stenen en rotsen, schelpen en andere harde ondergrond. Soms ook in slibbige omgeving, maar niet op zand. Vaak tezamen met sponzen groeiend (bijvoorbeeld de broodspons Halichondria panicea ). Hij komt voor van laag in het intergetijdengebied tot ca. 50 m diepte. Houdt van een beetje beschutting, en kan behoorlijk goed tegen wat lagere - tot 8ä S waargenomen - en ook wisselende zoutgehaltes. Groeit vaak in forse clusters; er kunnen er wel 3000 op een vierkante meter zitten!
Verspreiding:
Deze soort heeft een opvallend klein verspreidingsgebied. Eigenlijk komt hij alleen maar voor rond de Britse Eilanden, in Nederland en aan de Franse westkust. Er zijn enkele meldingen uit andere locaties (Middellandse Zee, Californië), maar dat zijn of introducties door menselijke activiteiten, of toch nauw verwante soorten, waarvan er een aantal bestaan. Zo komt bij ons ook Diadumene luciae voor, de groene baksteenanemoon, die is anders van kleur - inderdaad, groener, wat plomper, en trekt zijn tentakels bij verstoring gelijkmatiger in dan D. cincta .